Oya Baydar'dan Bahçeli'ye Fırat'ın Doğusu yanıtı
MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli'nin Amasya'da yaptığı konuşmasını T24'teki köşesinde değerlendiren deneyimli gazeteci-yazar Oya Baydar, Devlet Bahçeli'nin bedeni titreyerek, kutsal sembolü kurt misali uluduğu konuşmasından dehşete kapıldığını dile getirdi.
Oya Baydar'ın "Fırat’ın doğusu karpuz tarlası değil Devlet Bey!" başlıklı yazısının ilgili bölümü:
AKP-MHP iktidarının rotasını, devletin derinlerine yuvalanmış odakların plan ve istemleri doğrultusunda belirleme misyonuna sahip Bahçeli’nin, iki gün önceki Amasya konuşmasında “Fırat’ın doğusuna F-16 olup uçacaksak, obüs olup patlayacaksak, bomba olup yağacaksak, ateş olup yakacaksak, bunun icazetini hiçbir yerden almayız” dediğini okuyoruz. Konuşmanın resmî metni böyle olabilir. Ben, bölgede başka bir yerde yaptığı konuşmayı TV’de izledim. Yüzünde büyük bir nefret ifadesiyle, elini kolunu sallayarak, bedeni titreyerek, “Fırat’ın doğusu yakılacak!” diye bağırıyor, ideolojisinin kutsal sembolü kurt misali uluyordu.
Lafın gelişi değil gerçekten dehşete kapıldım. Son zamanlarda belgeseller ve kültür programları hariç (Bu ülkede iyi şeyler de olabiliyor dedirten, hoş sürpriz TRT 2’yi tavsiye ederim) çok az izlediğim televizyonu hemen kapattım. Kin, nefret, şiddet ve öfkeyle karılmış bu söylem, bir siyasetçinin kendine özgü üslubundan ibaret değildi, yaşadığımız dönemde siyaset alanını ele geçirmiş ceberrut, savaşçı, yıkıcı bir zihniyetin pervasız dışa vurumuydu.
***
Son günlerde Fırat’ın doğusuna girme, yakıp yıkma, oraları dümdüz etme, terörden arındırma muhabbeti -hatta girişimi- sürerken, haritayı şöyle bir önüme açıp baktım. Suriye - Türkiye sınırı, boydan boya duvar örülmüş 911 km. Bir bölümüne zaten girmişsiniz (Afrin, İdlib)ve kontrolü (Afrin) tümüyle ele alıp yerleşmişsiniz. Bu, sınır boyunca 35 km içeri girmek demek -ki yer yer daha fazlası, kimi yerde daha azı talep ediliyor- toplam 185.180 km karelik Suriye topraklarının yuvarlak hesap altıda birine yayılmak demek. Suriye’nin büyük bölümünün çöllerle, verimsiz insansız bölgelerle kaplı olduğu düşünülürse, kontrol altına alacağınız bölge bu bahtsız ülkenin aşağı yukarı üçte biri.
Bir an düşünün, hatta ağzından köpükler saçan Devlet Bey ve haktan hukuktan, dinden imandan söz eden Sayın Tayyip Erdoğan da düşünsün: Allah göstermesin ama ya tersi olsaydı. Ya Suriye veya bir başka sınır ülkesi sınır ötesi tehdit bahanesiyle ülkemiz sınırlarının 35-40 kilometre kadar içine girmeye yeltenseydi, topraklarımızın altıda birine göz dikseydi ne olurdu, ne yapardık! Türkiye halkları böyle bir durumda ne yapacaklarını Kurtuluş Savaşı’nda gösterdiler, uzatmaya gerek yok.
Gelelim Fırat’ın doğusunu yakma meselesine
Bahçeli’nin obüs olup patlatacağı, bomba olup yağacağı, ateş olup yakacağı Fırat’ın doğusu insansız, hayvansız, bitkisiz bir çöl değil. Savaşın, saldırıların, her türlü zulmün ağır acılarını yaşayan, savaşın tetiklediği göçlerle, ölümlerle, demografik zorlamalarla sürekli değişen 3,5-4,5 milyon insan yaşıyor bu topraklarda. Bombalamayı, patlatmayı, yakmayı özlediğiniz, Fırat’ın doğusu yanacak, diye bas bas bağırdığınız bölge, hasat bitmiş de sürülmüş karpuz tarlası değil, nadasa bırakılmış boş tarlalar, taş çölleri değil. Öyle bile olsa kıyamaz insan.
Önce IŞİD saldırısı, rejimin zulmü, sonra ne yazık ki dahil olduğumuz savaşla tarumar edilmiş halklar yaşıyor orada. Üstelik de görece daha güvenli olduğu için o bölgeye göç etmiş, sınırımızın hemen yakınına sığınmış bir dolu insan var. Sadece çoğunlukta olan Kürtler değil, Araplar, Türkmenler, Süryaniler, Ermeniler, Çerkesler… Fırat’ın doğusunu yakmak demek kelimenin hem gerçek hem de mecazî anlamıyla o insanları yakmak demek. Ve sizin gibiler, çağdışı yayılmacı hayalleriniz, devlet tapıncınız ve kendi bekanızdan ibaret beka yutturmacanızla, milyonlarca insanın kırılmasına neden olmaktan çekinmiyor, utanmıyorsunuz.
“Terör kuşağı” diye adlandırdığınız bölgenin halkları, kendi topraklarını korumaya, varlıklarını sürdürmeye, kendilerince bir düzen kurmaya çabalıyorlar. Belki hemen burnumuzun dibinde, Nusaybin’e yürüme mesafesindeki Kamışlı’yı bile görmemişsinizdir, belki bilmiyorsunuzdur. Hiç değilse zahmet edin, Duvar internet sitesinde, bölgeyi en iyi bilen ve gerçekten tarafsız gözlemleyip aktaran Fehim Taştekin’in beş gündür süren “İki Nehir Arasında Bir Yol Hikâyesi” yazılarını okuyun. Yakmakla yıkmakla tehdit ettiğiniz bölge insanlarının gerçeğini birazcık kavramaya çalışın! Pek umudum yok ama, yine de insansınız, belki bir an durur, düşünürsünüz.
Geçende -bir siyasetçi mi yoksa bir gazeteci, bir sözde Prof. mu neydi- biri, “İtiraz etmiştiniz ama Afrin’e girdik de ne oldu” mealinde bir şeyler söylüyordu. “Sana bir şey olmadı tabiî, ama orada yüzbinlerce insana çok şey oldu. Orada benim ülkem, -amaç bu olmasa bile- halkları tarumar eden, göçe zorlayan, demografik yapıyı değiştiren, insanları topraklarından süren, ÖSO ve benzeri çapulcuları başlarına musallat eden bir güce dönüştü, orada insanlar öldü, bizim çocuklarımız şehit oldu. Sen bundan rahatsız olmayabilirsin, ama ben işlenen suçların sorumluluğunu duyuyorum, insanî, vicdanî açıdan utanıyorum, eziliyorum” diye düşündüm.
Bu yazı, muhataplarının asla anlamayacağı, olsa olsa suç haneme bir çentik daha ekleyecekleri bir vicdan yazısı. Kendimle barışık kalmak için kendi küçük tarihime düştüğüm bir not. Yine de söylemedi demeyin: Doğayı, insanı, vicdanı hiçe sayan orman kanununa dayalı güç politikası ülkelere ne saygınlık, ne esenlik, ne de iç barış getirir. Kısa vadede zafer saydığınız şey orta ve uzun vadede yenilgidir. Şoven milliyetçi yayılmacılık toplumu kemirir, zehirler, ülkeyi içinden çürütür ve eninde sonunda çöküşe sürükler.
80 yıllık ömrümün 60 yılı boyunca; daha saygın, daha aydınlık, adaletli ve özgür olabilsin diye, hatalarımla sevaplarımla karınca kararınca çabaladığım ülkeme böyle bir son yakıştıramam. Bu yüzden de korkup pısamam.
Ya sizler?
